سرو

نیمه ماه رجب یاد آور شیر زن کربلاست، همان بانویی که اسوه ی استقامت و صبر بود…

عمه سادات، ای بانوی صبر، ای عقیله ی بنی هاشم!
تو را ام المصایب خوانند نه از آن جهت که غبار فراق در کربلا بر چهره ات هویداست، نه…
بلکه سینه ات گواه رنج هایی است که بر آل الله گذشته
زخم های نشسته بر قلب داغدیده ات از کلام “ما رایت الا جمیلا" ی تو خجل شد…
کاخ پوشالین یزیدیان از خطبه ی حیدر گونه ات لرزان است
در امتداد نگاهت خدا بود 
سرو راست قامتی را از تو آموخت
تو… ترجمان ندای “من کنت مولاه فهذا علی مولاه” ی پیامبر خاتمی
تو…فریاد مظلومیت بانوی آب و آینه ای
تو… جلوه ی اقتدار حیدری
تو…غربت حسن را تفسیری
تو… قیام حسین را بقائی
نامت را که میبرم…
بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا…
فرقی نمی کند محرم باشد یا رجب…

بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا…