سرو

امام حسین( علیه السلام) در واپسین دقیقه های زندگانی خود آنان (دشمنان خود )را از چنین پایانی بیم داد:
“اگر مرا کشتید به جان یکدیگر می افتید و خون هم را می ریزید. اما خدا به این کیفر بر شما بسنده نخواهد کرد. عذابی سخت برای شما آماده خواهد ساخت.”
سپس آنان را از ته دل نفرین کرد.نفرینی که سزاوار آن بودند:
” خدایا باران رحمت خود را از این مردم بازدار! برکتهای زمین را از آنان بگیر! هرگز حاکمان را از ایشان خشنود مکن! هرگز توفیق جماعت را نصیب ایشان مگردان!"*
چه جملات تکان دهنده ای ، تاریخ گواهی می دهد نفرینی را که حسین بن علی ( علیه السلام) در حق کوفیان نمود تحقق یافت.
بار خدایا یاریمان کن که در سپاه امام زمانمان باشیم نه در سپاه دشمنان او
چه بسیار کسانی که در ظهر عاشورا  در آن امتحان سخت پایشان لرزید و جزءمردودین دو عالم و مشمول نفرین عزیز زهرا(علیها السلام) شدند.

* خلاصه ی کتاب قیام حسین(علیه السلام) دکتر سید جعفر شهیدی /ص 61