سرو

امام صادق علیه السلام در تفسیر سوره ی قدر می فرماید:

«اللیّلةُ فاطمة، و القدرُ الله، فمن عرف فاطمةَ حقَّ معرفتِها، فقد أدرک لیلةَ القدر. و انَّما سُمِّیت فاطمةُ لأنّ الخلقَ فُطِموا عن معرفتها»
“منظور از شب ، فاطمه ^{علیها السلام} و منظور از قدر، خداست. پس کسی که فاطمه ^{علیه السلام}  را آن طور که شایسته است بشناسد، شب قدر را درک نموده است. و همانا فاطمه ^{علیها السلام}، فاطمه نامیده شده است چون مردم از شناخت و معرفت نسبت به او ناتوان هستند.”
چند نکته در تطبیق حضرت فاطمه علیها السلام با شب قدر قابل توجه است:
اول اینکه معرفت شب قدر چنان اهمیت دارد که خداوند به پیامبرش می فرماید:
وَ مَا أدرَئکَ مَا لَیلَةُ القَدرِ
«چه چیز، شب قدر را به تو شناساند؟»
بنابراین اهمیت معرفت حضرت فاطمه ^{علیهاالسلام} به اهمیت معرفت شب قدر است.
دیگر اینکه از حضرت فاطمه علیها السلام به شب تعبیر شده که شب تاریک و شناسائی در شب دشوار است. در حالیکه از دیگر معصومین علیهم السلام به خورشید و ماه و روز و امثال آن که قابل رؤیت و شناسائی هستند تعبیر شده است. و این خود مؤید چهره ی جلالی حضرت فاطمه علیها السلام است و می رساند که: “عالم ظرفیت جمال حضرت فاطمه ^{علیها السلام} را ندارد”
نکته دیگر اینکه همان طوری که اولیای خدا سیر و سلوکشان در شب است، افرادی که طالب ارزشهای انسانی و فیوضات الهی می باشند برای رسیدن به این مقامات بایستی به حضرت فاطمه ^{علیها السلام} متمسک و متوسل شوند.

منبع: کتاب “فاطمه ^{علیها السلام} مظهر جلال خداوند"26/ محمد جواد اشعری